sabun

Sabun kokusu buram buram yayılıyordu beyaz evlerin bulunduğu dar sokaklı mahallede. Beyaz sabundu bu. Çocukluğunu hatırladı. Annesinin arap sabunu kokusundan hiç hoşlanmazdı yapış yapış da birşeydi zaten. Ama beyaz sabun mis gibi kokardı. Bebek kokusu gibi akılda kalıcı bir kokuydu bu. Bazen çamaşır suyu da eklenirdi bu kokulara. Hiç sevmezdi o keskin kokuyu. Hatta bir gün annesi tuvaleti çamaşır suyuyla yıkadıktan sonra girme gafletinde bulunmuş ve nefesi kesilmişti kokudan. Gözleri yaşarmıştı. Temizlik mi bu yoksa bir işkence odası hazırlığı mı yapıyosun be kadın diye geçirdi içinden? Bir ev sabun kokuyorsa o evde hala masumiyet vardır. Eskiye özlem vardır, saflık vardır. Amonyak kokulu deterjanlara geçilmemiştir. Eskiye olan bağlar güçlüdür hala. O evlerde lavaboda da pompalı sabunluklardan yoktur mesela. Yine pembe veya beyaz bir sabun lavabonun kenarında sizi bekler. Ellerinizin kirini akıttığı gibi ruhunuzu da arındırsa keşke. Elini yıkadıktan sonra arınsan, içini karartan kafanı kurcalayan düşüncelerden sıyrılsan, musluktan akan suyla beraber onlar da akıp gitseler...Ve sen misler gibi koksan...Yanından geçenler oooo ruhu mis gibi kokuyor bütün dertlerinden arınmış deseler.