Bazı insanlar korkar mezarlardan. Annem de hep"ölüden korkma diriden kork" der. Kadın haklı valla. Kaç kat toğrağın altındaki insan sen mezara girince hööööö diye karşına mı çıkacak? Hayalet avcısı mısın sen? Mezarlardan çok güzel fotoğraf kareleri çıkar. Böyle gizemli ama bir yandan ürküten bir tarafı vardır. Hele o Osmanlıların mezarları. Böyle hiç ummadığın bir sokak köşesinde yeşik sarıklı mezarlar var onlar türbeymiş. Bir de böyle gri betonumsu taşlar var üzerinde arapça yazar. Onlar kimler acaba? Ben onların mezarına bakarken o bir gün benim gibi birinin gelip ona şaşkınlıkla bakacağını, kim olduğunu tahmin etmeye çalışacağımı bilmiyordu bile. Nasıl ölmüştü kimbilir?Kaç çocuğu vardı? Ya da kaç kadının kalbini çalmıştı? Bak hemen erkek yapıverdim onu. Neden çünkü o bir osmanlı ve erkek , savaşçı, mücadeleci. Osmanlı dediğin erkek olurmuş gibi ad Osman ya ondan zaar. Dedim ya ben korkmam mezarlardan, lisedeyken okulun karşısında surların dibinde mezarlıklar vardı. Oraya gidip gül toplardık. Kafaya bak?Ne işin var ölmş insanın mezarından çiçek aşırıyorsun? Ben ölünce benim çiçeğimi çalmaya çalışan olursa kalkarım valla toprağın altından kemikli ellerimi uzatıp "benim o" der muhtemel bir kalp krizi eşliğinde onu da yanıma alırım. Tek başına yatılır mı canım çok sıkıcı!
0 yorum:
Yorum Gönder