O gün her zamanki gibi sıradan bir gündü Naumuli için. Yine hastaneye gidecek ve hastaları yeni yerlerine nakledecekti. Yalnız bu kez hastalar biraz daha deliydi! Kolay bir iş değildi yaptığı. Üstelik karısından yeni boşanmıştı ve kendisi de aslında bunalımdaydı. Bu aralar güzel bir intikam alma düşüncesi kafasını kurcalıyordu ama nasıl? Bu düşüncelere ara veren Naumuli işe gitmek üzere otobüsü çalıştırdı. Hastaneye vardığında her zamanki gibi "akıldan noksan" yolcularını aldı ve yola koyuldu.
Yolda benzin alması gerekti ve benzinliğe girdiğinde en akıllı delinin teşvikiyle tüm deliler öndeki
açık kapıdan inerek kayıplara karıştı. Naumuli otobüse döndüğünde bomboş görünce şaşkınlıktan
kendisi de deliye döndü. Hızla ahrıldı benzinciden. Yolda "ne yapsam da bu işten yırtsam" diye
düşünürken kalabalık bir otobüs durağının önünden geçiyordu. O an kafasında bir şimşek çaktı.
Şimşeği çaktıran lişi ise durakta bekleyen karısının aşığıydı. Bu adam yüzünden çok sevdiği karısından boşanmıştı. "işte fırsat" dedi Naumuli. Hem hastaneye rezil olmaktan kurtulacak, hem de karısının aşığından intikamını alacaktı. Nasılsa adam da Naumuli'yi başındaki o kep ve üniforma ile tanıyamazdı. Durağa doğru seslenerek "içinizden 20 kişiyi gideceği yere bedava götüreceğim. Haydi atlayın" dedi. Zaten durakta da toplasan o kadar kişi ancak vardı. Otobüse binen yolcular bugün şanslı günümüz diye düşünüyorlardı,başlarına gelecekleri bilmeden. Naumuli onları bindirdiği gibi gaza bastı ve doğru hastaları nakledeceği hastanesinin yolunu tuttu. Yolcuların itirazlarını duymuyor, onları bir şelilde atlatıyordu. Sonunda hastaneye varıp onları indirdi ve kayıplara karıştı. Yolcular daha neyle karşı karşıya olduklarını anlamadan hastabakıcılar tarafından hastaneye götürüldü. İtiraz ettikleri ve rahat durmadıkları ve nedense (!) hepsi de "ben deli değilim" dediklerinden birer sakinleştirici iğneyle uykuya daldılar. Naumuli hem intikamını almanın hem de kendisine verilen görevi tamamlamış olmanın hazzıyla evinin yolunu tuttu. Ta ki 3 gün sonra gerçek anlaşılıp kendisi işinden olana kadar mutluydu...
0 yorum:
Yorum Gönder