gittik

gittik.. aslında gitmeyi hiç istememiştik.. ne yazık ki her gelişin bir gidişi vardı tıpkı mevsimler gibiydi hayat da.. gelen gider, giden gelmez, bekleyen çürür, gidenler nerdedir bilinmez.. gittik belki de hiç gelmemeliydik..Hiç hazır da değildik üstelik burada yaşamaya. mecbur ettiler, gelenin gideni arattığını yaşayarak öğrenmemizi istediler..Öğrendik. her yeni adım bir başlangıçtı ardında pişmanlıklar bırakmasaydı..Pişmanlıklar, peşini bırakmaz ki insanın. Yaptığından değil aklında kalandan en çok çekiyor insan. Bilinmezlik, gizem. Olsaydı belki de felaketi olcaktı insanın bilmiyor ki. Ama kalbinde kalmış yarası, öğrenmek istiyor. sonu besbeter olsa da canını kanatacak olsa da yaşamak istiyor insan. Gelene git denmez, gidene gel denmeyeceği gibi. Giden gitmişse dön desen ne fayda, kalacak olsaydı çıkar mıydı hiç o yolculuğa? Yolculuk...Bilinmezlik...Vardığın nokta mı önemli yolculukta gittiğin yön mü, yoksa hislerin mi? Hem hepsi hem de hiçbiri belki. Gitme! derken için elini sallıyorsan ardından, hayatının geri kalanında yaşayacağın pişmanlık boynuna asılmış bir ilmek gibi sıkacak soluğunu. Ah keşke diye başlayan cümleler sırdaşın olacak, serde güçlü olmak varsa içine akacak, içinde büyüyen düğümler büyüdükçe büyüyecek, çözülmez hale gelinceye kadar da farkında olmayacaksın. Olsan da bir şey değişmeyecek. Gitti.. ki kal demeyi bilseydik gitmezdi belki.