"Bulutlar yüklü ha yağdı ha yağacak üstümüze" .. diye başlar şarkı. Gökyüzünde belli ki yoğun bir trafik var ve bulutlar yüklenmiş ve birazdan damlalarını dünyaya bırakıp, kimi aşıkların, kimi şemsiyesiz evden çıktığı için yağmura sövecek olanların, kimi arabanın sıçrattığı sudan ıslanacakların, kimi arabasının lastiğini nemli zeminde kaydırıp öndeki arabaya toslayacak olanların üzerine yağacak. Kimisi ellerini açıp sevinecek, şükredecek bu keyfi yaşayabildiği için, toprak kokusunu içine çekecek, çimenler mis gibi kokusunu salıcak, yağmurun sesinde huzur bulup ruhunun pasını kirini akıtacak, derin bir nefes alıp "ohhhhh özlemişim" diyecek.
Bir video izlemiştim geçenlerde Çin'de ilk kez yağmur gören kız çocuğunun sevincini gösteriyordu. Aslında doğanın sunduğu her güzelliğe o çocuk sevinciyle bakabilmek yaşamı her gün daha da keyifli hale getirmez mi? Zaten canımızı sıkacak, yüzümüzü düşürecek, somurtturacak o kadar çok şey varken bir yağmur damlası ile, öbek öbek olmuş bulutlar ile mutlu olmak da mümkün olamaz mı? Siz hiç gökyüzünde pofidik pofidik duran bulutlara bakıp bazen bir file, bazen bir uçağa, bazen bir çiçeğe benzetmediniz mi? Masmavi gökyüzünde bembeyaz ve tombik tombik şirinlik yapan bulutlar ile mutlu olmadınız mı? Hiç hayal kurup bulutların üstünde uzandığınızı, yumuşaklığını tüm sırtınızda hissettiğinizi düşlemediniz mi? Ben düşledim ve ne zaman beyaz tombalak bir bulut görsem hep gülümsedim. Tıpkı her yağmurdan sonra toprağın kokusu ile yaşadığımı hissettiğim gibi...
0 yorum:
Yorum Gönder